به گزارش ایران خبر، او درباره این موضوع دقیق صحبت کرده است؛ این که اساساً چرا این‌قدر اطراف فوتبال چرخیده و حرف از حضور در یک باشگاه لیگ برتری زده است. این البته همه مصاحبه نیست، چراکه تا تتلو تا رسیدن به قسمت مورد علاقه‌اش، حرف‌های جذاب دیگری هم زده؛ از جمله اینکه در یک بازی فرضی چگونه بهکام را نیمه دوم به زمین می‌آورد تا با ضربات کاشته کار را دربیاورد!

آقای تتلو در کنار خوانندگی به فوتبال هم خیلی اهمیت  می‌دهد که بسیار هم سر و صدا کرده. این علاقه‌ات به فوتبال مال کدام دوره‌ی زندگیت است؟
والا من تمام دوران بچگیمو فوتبال بازی کردم. یعنی قبل از اینکه خواننده بشم تمام دوران قبل خوانندگیم میشه فوتبال و بعد خوانندگیم میشه خوانندگی.

تتلو فوتبال رو به چه صورتی بازی می‌کرده؟ گل کوچک، زمین خاکی، باشگاهی شروع کرده و تا کجا رسانده است؟
همه شو بازی کردم به صورت گل کوچیک، گل بزرگ، زمین خاکی اون زمان زمین خاکی.

کجا بود زمین خاکی؟
- زمین خاکی بالای میدون ملت نزدیک میدون ملت.

هنوزم خاکیه؟
- نه دیگه اتوبان شد اونجا.

گل کوچیک هم تو کوچه؟
- تو کوچه، زمین خاکی، زمین آسفالت، زمین تو خونه، زمین فرش، تو خونه، همه جا.

پستی که بازی می‌کردی اون موقع چی بود؟ دفاع، هافبک، مهاجم؟
- من همیشه گلزن بودم.

پس مهاجم بودید.
- بله مهاجم بودم.

از اینها بودی که از دفاع حمله کنی بری تا نوک حمله گل بزنی؟
- این یکی از فانتزی‌هام بود که یه گل بزنم مثل گل مارادونا.

که مثلاً دروازه‌بان باشی از دروازه بیای بیرون؟
- نه. دروازه خز بازیه. توپ رو از دروازه‌بان بگیرم برم همه رو دریبل کنم بزنم تو گل.

چپ پا بودی یا راست پا؟ و بزرگترین ویژگی بازیت چیه؟
- هر دو پا هستم و بزرگترین ویژگی بازیمم همینه که هر دو پا هستم.

یعنی با هر دو پا به یک اندازه مهارت داری؟
- بله

همه می‌دونن که استقلالی هستی یا پرسپولیسی. فکر می‌کردی این که طرفدار پرسپولیس هستی روی مخاطبت تأثیر بذاره و از دست بره یا مخالفت بشه؟
- نه خب. من اون زمان پرسپولیسی بودم بعد واقعیت رو گفتم الانم پرسپولیسی نیستم بازم واقعیت رو می‌گم که پرسپولیسی نیستم. به نظر من اصلاً رنگ‌ها مهم نیستند. خیلی ما مهم‌شون کردیم. به نظرم تو فوتبال ایران باشم خیلی مهم‌تر از همه چیز است. حالا طرفدار تیمی هم باشی بگی یا نگی مهم نیست. بیخودی داریم قضیه رو مهم می‌کنیم.

این ابراز نظر کردن درباره پرسپولیسی بودنت خیلی شجاعت می‌خواد ولی سؤال اینه که چرا اصرار داری که بری در یک تیم باشگاهی بازی کنی؟
- یعنی چی؟

خب پرسپولیسی هستی.
- پرسپولیسی می‌گم نیستم حاجی! قدیم بودم الان نیستم.

پرسپولیس و استقلال و راه‌آهن باشگاه‌هایی بودند که می‌خواستی در آنها بازی کنی ودر اینستاگرامت  صحبت از یک تیم اکراینی هم بود اما در فوتبال مدرن سابقه حرفه‌ای رو نگاه می‌کنن و لزوماً طرفدار داشتن باعث نمی‌شود که در تیمی بازی کنی. این خواسته تو تا چه حدی جدی و واقعی بود؟
- عرضم به حضورتون درسته که فوتبال اگه بلد نباشی و هوادار داشته باشی که نمی‌ذارن بازی کنی. صرفاً به خاطر اینکه من هوادار داشتم، حاضر شده بودند که از من تست بگیرند. خب یک آدم معمولی همینطوری بره توی یک باشگاه که ازش تست نمی‌گیرند که. ولی اگر کسی با دو میلیون،  دو میلیون و پونصد نفر هوادار بگه از من تست بگیرید و من ممکنه بازیم خوب باشه و هوادارانم به کمکتون بیان اگه بازیم خوب بود به نظرم هر کسی باشد اوکی می‌دهد. ما هم با خیلی جاها صحبت کردیم و اوکی دادن ولی خب تصمیم گرفتم فعلاً ایران باشم به همین خاطر لزومی نمی‌بینم بگم.

تو یه آرتیست خاص هستی یعنی از روش‌های معمول برای جذب مخاطب استفاده نکردی. به همین دلیل الان باعث شده جوری به نظر برسی که انگار پکیجی از چیزهای منشوری که در فوتبال ایران از آن دوری می‌کند را داشته باشی. اگر آدم کم حاشیه‌تری بودی شاید راحت‌تر می‌تونستی وارد این عرصه بشی. آیا دست از تلاش برای فوتبالیست شدن می‌کشی یا اینکه محدودیتی درباره فشار اخبار روت هست؟ آیا هنوز فکر می‌کنی استقلال یا پرسپولیس جذبت کنن؟ آدمی هستی که با تمرینات بدنی آشنایی داری. خودت رو آماده می‌دونی برای فوتبال؟
- عرضم به حضورتون که روش‌های من برای جذب مخاطب غیرمعمول بود اما الان دیگه نیست. دیگه وقتی نوک حمله تیم ملی تتو داره، حالا نمی‌دونم نوک حمله س یا نه. کجا بازی می‌کنه اشکان دژاگه؟ کل بدنش تتوئه دیگه. الان همه تتو دارن دیگه چه منشوری؟ دیگه کار دیگه‌ای که من نمی‌کنم. نه کلاه‍برداری می‌کنم نه دزدی. یه تتو بوده و آهنگامونم که چیز خاصی نداره. کلاً مشکل من همیشه فقط یک تتو بوده. چون آهنگ من اصلاً به کسی ربطی نداره. من مجانی می‌ذارم بیرون پولی درنمیارم که بخوام مجوز بگیرم یا هر چی. چیز منشوری‌ای نیست. اگر هم بوده قدیم بوده نه الان که همه تتو دارند.

- من سال‌هاست که از بچگی از وقتی که یادم می‌یاد ورزش کردم. فول کنتاک رو یه زمانی فکر می‌کنم سال 83-84 بازی کردم که قهرمانی هم دارم در این رشته و کمربند مشکی تاپ کاراته هم دارم. عرضم به حضورتان که تمام این سال‌هایی که فوتبال بازی نکردم را هم بدنسازی کردم و عضلاتم حجم کافی رو داره خیلی بیشتر از فوتبالیست‌ها و فکر می‌کنم که الان یه ذره روی تعادل و سرعتم کار کنم شاید از خیلی‌ها جلوتر هم باشم.

بین بازیکنان ایرانی کدوم رو بیشتر دوست داری و علتش چیه؟
- من بین بازیکنان ایرانی کلاً دو نفر رو دوست دارم یکی وحید شمسایی و یکی علی کریمی. ولی خب فوتبالیست خوب خیلی داریم. جدیداً نمی‌تونم نام ببرم کسی رو به اندازه این دو نفر دوست داشته باشم و بازیکنان محبوبم همین دو نفر هستند.

خودت رو تو کدوم بازیکن ایرانی پیدا می‌کنی و کدوم بازیکن رو بیشتر قبول داری؟
- همون علی کریمی و وحید شمسایی. دقیقاً همین دو نفر. یعنی اگرم بخوام بازیکن بشم دوست دارم در اون سطح باشم و اگر نباشم اصلاً فایده نداره.

ما تو ایران تیم هنرمندان داریم. چرا هیچ وقت در اون تیم بازی نکردی و خودت رو به عنوان یک هنرمند اونجا نشون ندادی؟
- رفتم دیگه! اونجا هم رفتم بعد نامردی کردن سر بازی با دنیا که شد به ما گفتند نیاید چون تلویزیون می‌خواست نشون بده. استفاده‌هاشون رو از ما کردن و سر بازی نامردی کردن و ما هم آمدیم بیرون و یک آهنگ هم براش خوندیم.

بعله آهنگ «تو کوچه ما هم عروسی میشه». اگر قرار باشد از کل بازیکنان تاریخ فوتبال یه تیم بکشی یازده تا بازیکنت کیا هستن؟
- مارادونا حتماً هست. رونالدینیو هست. کریس رونالدو و مسی که حتماً هستن. عابدزاده حتمن هست در دروازه. علی کریمی و وحید شمسایی. رودگولیت و ...

رودگولیت واقعاً هست؟
- آره

لوییس فیگو چطور؟
- لوییس فیگو نه. زیدان مثلاً اوکیه. نیمارم هم می‌گفتم بیاد گناه داره بچه. روبرتو باجو رو هم خبر می‌کردم.

دیوید بهکام چی؟
- دیوید بکام هم خوبه. بکهامو نیمه دوم میاوردم تو که وقتی همه خسته‌ن ایستگاهی بزنه.

یه سری کلمه می‌گم در مورد هر کدوم یه نظر بده.
سوشا مکانی: سوشا مکانی؟ بدشانسی که ممکنه سراغ هر کسی بیاد.
پیام صادقیان: آمیتا باچان ایران. من همیشه بهش می‌گم پیام صادقیان/ آمیتا باچان ایران، همینطوری یه روزی از دهنم دراومد و موند روش. پیام صادقیان استعدادی بود که می‌تونستند باهاش لج نکنن. مثل یه بچه باهاش رفتار می‌کردن، بهش سمت و سو می‌دادن و درکش می‌کردن شاید یکی از استعدادهای خوب ایران می‌شد.

علی کریمی: جادوگر.

فرهاد مجیدی: به نظرم در جایگاهی بود که اون هفت را تنش کند و خدا می‌خواهد که برای کسی همچین اتفاقی بیفتد و تا خدا نخواهد همچین اتفاق بزرگی برای کسی نمی‌افتد و اگر بیفتند هم به این معناست که لیاقتش را داشته است. به نظرم آدم با استعدادیه.

استادیوم آزادی: ورزشگاهی که حقش بیشتر از اینهاست.

با توجه به رقم قراردادهای فوتبالیست‌ها، اگر یک روز بخوای با تیمی قرارداد ببندی رقم پیشنهادیت چقدر است؟
- رقم پیشنهادیم یه میلیارده، پونصد تاشم نمی‌گیرم. به خاطر اینکه باشگاه ایرانیه و به هر حال کمک می‌کنم به خودمون و به اون باشگاه. پونصد میلیون می‌گیرم برای هزینه رفت و آمد و هزینه‌های خود فوتباله.

مگه با چی رفت و آمد می‌کنی؟ هلی کوپتر؟
- (می‌خندد) آخه پولش اصلاً برام مهم نیست حاجی. مهم برای من اون حرکته ست.

فکر کن میخوای یک شادی بعد از گل طراحی کنی...
- اونا سوپرایزه. شادی بعد گل دارم ایشالا رفتم تو زمین می‌بینید.

یعنی فکرشو کردی قبلاً.
- آره بابا. (می‌خندد) مشتی من فکر اینکه جام جهانی چطور ببرم بالا سرم هم کردم. حالا شما می‌گید این دیوونه ست ولی فکر دیگه کنتور نداره که می‌ندازه!

اگر به فوتبال حرفه‌ای راه پیدا کنی و اولین بازیت هم در استادیوم آزادی باشه چند هزار تا تماشاگر میان ورزشگاه؟
- بدون شک پر میشه. من اصلاً تنها هدفم برای اینکه برم تو فوتبال پر کردن ورزشگاه‌هاست چون به طرفدارای خودم ایمان دارم. اول از همه به خدا ایمان دارم و می‌دونم که کمکم می‌کنه و وقتی که خدا بخواد اگه همه نخوان باز هم میشه. اینه که ایمان دارم به این قضیه که برم ورزشگاه پر میشه و به خاطر همین برنامه‌هایی هم دارم، حرکت‌های جالبی هم دارم برای توی ورزشگاه رفتن که مردم رو مجذوب کنه دوباره به ورزشگاه.

چیزایی هم که می‌خواستم چاپ به شه که در سؤالات نبود رو اگر فرصت بدید من به گم.
قصدم از فوتبال بازی کردن اصلاً درآمدزایی یا فوتبال بازی کردن یا توی چشم بودن نیست. خدا رو صد هزار مرتبه شکر که من به اندازه کافی تو چشم هستم و بیشتر از این را نمی‌خواهم باشم و همینشم دارم اذیت می‌شم. بحث مالی هم که من هیچ وقت نکردم. حالا قبل‌تر گفتم و شوخی کردم یک میلیارد و اینا ولی اصلاً بحث مالی هیچ وقت نکردم و نخواهم کرد چون اصلاً حرفه من این نیست و من اعتقاد دارم وقتی خداوند یک استعدادی به آدم می‌دهد نمی‌شود روی آن قیمت گذاشت. همونطور که می‌دونید من برای آهنگامم پولی نمی‌گیرم حالا برای فوتبالم خودمم نمی‌خواستم پولی بگیرم. تنها چیزی که در ذهن من هست این است که اگر یک خواننده زیرزمینی با اینهمه ممنوعیت به لیگ برتر فوتبال به رسه خیلی از جوونا می‌فهمن که یک کار غیرممکن صورت گرفته و می‌فهمن که واقعاً می‌شه به هر چیزی که می‌خوان به رسن و فکر می‌کنم اتفاق و فرهنگ سازی بزرگیه. از طرفی می‌دونم ورزشگاه‌ها پر خواهند شد، اینو بهش ایمان دارم همونطور که گفتم به بزرگی خدا و عشق هوادارانم ایمان دارم و از اون اولش هم گفتم امضا می‌کنم همون لحظه که وارد فوتبال به شم که روزی که ایشالا ورزشگاه‌ها پر شد من اصلاً از فوتبال میام بیرون و آینده مم تو این کار نمی‌بینم. چون خیلی‌ها به من می‌گن تو 27 سالته تازه می‌خوای شروع کنی، کی می‌خوای فوتبالیستشی؟ بابا من اصلاً نمی‌خوام ده سال بازی کنم. من فقط می‌خوام یک سال دو سال اون شور و هیجان رو به ورزشگاه‌ها برگردونم چون میدونم با پلن‌هایی که توی ذهنمه این اتفاق می‌یفته و بعدش میام بیرون. برای من نه سن مهمه نه پول مهمه نه هیچی و چون می‌دونم که این کارو می‌تونم انجام بدم به این زودیها هم عقب‌نشینی نخواهم کرد. و اینکه سعی می‌کنم این کارو انجام بدم برای کمک به فوتبال مملکتم چون اعتقاد به این دارم که فوتبال یکی از ورزش‌هاییه که 99% مردم ما از بچگی پسرا عاشقشن و در دنیا علاوه بر اینکه یک ورزش باشه یک فرهنگ و یک صنعته و ما باید برای اینکه سری در سرها داشته باشیم در فوتبال باید فوتبال را راه بندازیم و فوتبال که راه بیفتد خیلی چیزهای دیگری هم راه میفتد و ورزش‌های دیگه هم راه میفتند و فوتبال فقط در صورتی راه می‌افتد که ورزشگاه‌ها پر باشند و من این هنر رو در خودم می‌بینم که ورزشگاه‌ها رو پر کنم.

فوتبالیست حرفه‌ای بشی دوست داری پشت پیرهنت از اسم تتلو استفاده کنی یا مقصودلو؟
- تتلو.

آخه شدنیه؟ مقصودلو راحت‌تر نیست؟
-  نخیر تتلو اوکیه. نه معنی بدی می‌ده نه اسم به دیه چرا باید بد باشه اصلاً؟

حرف پایانی با مسئولین فوتبال و باشگاه‌ها، مربیان، هوادارانت و کسانی که می‌تونن کمکت کنن تا به فوتبال حرفه‌ای وارد بشی؟
- فقط اینکه سه ماه و نه شیش ماه (چون قبلاً گفته بودم شیش ماه) به من اجازه تمرین با یک تیم حرفه‌ای را بدهند. آگه در این سه ماه همه دست‌اندرکاران این تیم به این نتیجه رسیدند که من بازی نکنم، بازی نکنم. اگر به این نتیجه رسیدن که از نظر اخلاقی، از نظر انرژی‌ای که به تیم تزریق میشه، از نظر تبلیغات و از نظر هزاران پلن دیگ‌های که در ذهن من هست همه چیز خوب و تاثیرگذار بود به من اجازه بازی بدهد. من لااقل توقع اون سه ماه رو دارم که بذارن من با یک تیم تمرین کنم که ببینند اصلاً من شرایط بدنیم، فیزیکیم، بازیم و اخلاقیم اوکی هست برای بازی در تیم یا نه. فکر هم نمی‌کنم سه ماه تمرین کردن با یک تیم خواسته بزرگی باشد. سه ماه همه ایران می‌توانند بفهمند که من چیکاره م، ما که خرده برده‌ای با کسی نداریم. قربان شما. خداحافظ.

ایران خبر