این بیماری یک بیماری مزمن التهابی اغلب پیشرونده سیستم مرکزی (مغز و نخاع)است که با ازبین رفتن غلاف میلین در مناطقی از اعصاب را گرفتار و بخش هایی از توانایی جسمی و حرکتی بیمار با مشکلات مواجه می گردد.

لازم به یادآوری است که علل اصلی این بیماری تا کنون مشخص نشده است و بیشترین افراد در معرض خطر در سنین 18 تا 40 سال قرار دارند. زنان 2 تا 3 برابر بیش از مردان به این بیماری مبتلا می‌شوند و بیماری ام.اس وضعیت بسیار متنوع و متغیر دارد و بر حسب اینکه کدام قسمت از سیستم اعصاب مرکزی دچار صدمه گردد علائم مختلفی دارد.

مهمترین علایم این بیماری عبارت است از : اختلال بینایی، گرفتگی و سختی عضلات، تعییرات حسی(کرختی،مورمورشدن و ..) خستگی و کاهش انرژی، حساسیت به گرما، عدم کنترل ادرار و مدفوع، اختلال در حفظ تعادل بدن و ... .

تشخیص بیماری ام.اس ساده نیست و آزمایش مشخصی برای اثبات آن وجود ندارد؛ متخصصین داخلی مغز و اعصاب از طریق اطلاعاتی چون علائمی که توسط بیمار گزارش می‌دهد ، به همراه آزمایش‌ها و تصویربرداری (MRI)، بررسی مایع نخاعی، پاسخ‌های برانگیختی بینایی و آزمایش خون جهت تشخیص بیمار استفاده می‌نمایند.

درمان ام.اس چگونه است؟
برای درمان این بیماری که به بیماری تحصیلکرده‌ها مشهور است، داروهای تعدیل کننده روند ام.اس، درمان حملات ام.اس و توانبخشی (فیزیوتراپی ، کاردرمانی ، گفتار درمانی و ...) استفاده می‌شود.

2.5 مبتلا در جهان
در جهان حدود 2.5 میلیون نفر مبتلا به بیماری ام.اس هستند ؛ که در ایران آمار مبتلایان به این بیماری بین 50 هزار تا 70 هزار نفر است.

انجمن ام اس ایران با توانایی و امکانات غیر دولتی و تکیه بر کمک‌های مردمی توانسته است بیش از 60 هزار نفر از بیماران را شناسایی و در 43 مرکز در سطح کشور پذیرش کند و برابر با امکانات در چرخه دریافت خدمات قرار دهد.
شاخص‌های آماری نشان می‌دهد که 72 درصد از زنان و دختران جوان و 28 درصد از مردان جوان و فعال جامعه را تشکیل می‌دهند.

نکته حائز اهمیت در این بیماری این است که جوانتری مبتلا به ام.اس در ایران 5 سال و مسن‌ترین بیمار 73 سال سن دارند.